BŁAZEN 

Nie będzie w tym kompletnie nic pozytywnego.
Lecz, może jednak? 

Na kartce papieru mogę stworzyć świat, o którym wielu z nas myśli, że takim właśnie jest. 

Podły, skażony, niedobry... najgorszy.

Jak powinnam zacząć?
Szare budynki wypełnione szarymi ludźmi.

W ich szarych głowach mieści się szary smutek... 

Cierpienie.

Rozpacz.

Żal.

Aż w końcu złość...

Nienawiść.

Agresja.

Przemoc.

Pośród tego ja.

Mała, szara, krucha jak ta kartka papieru... .

Taka sama jak Ty...

Szary, bezsensowny, mały zarys człowieczka.

Wieczne dziecko, któremu ukradziono słodycze.

Negowanie ludzkiej postaci w zupełności nie jest niczym trudnym.

Dlaczego? 

W rasie ludzkiej tkwi wiele słabości, wad...

Wiele zła, które nie dopada nas tak po prostu, nie wpija w nas szponów i zakorzenia się dogłębnie w naszej formie.
Wcale nie musi tego robić. To "coś" siedzi w nas od setek lat, a my skutecznie pozwalamy się temu rozwijać, bezustannie rozszerzając zakres możliwości.

Od początków istnienia aż po sam kres.

Klucz naszej doskonałości tkwi w głupocie dzięki, której potrafimy swoją niedoskonałość rozwijać o kolejne błędy.

Błędy dzięki, którym pomnażamy ilość doskonałych głupców myślących o sobie jak o królach układu pokarmowego.

Z swojej niedoskonałości tworzymy doskonałą i wciąż niezrozumiałą formę życia.

Potrafimy kochać i nienawidzić.

Wzruszać się i śmiać.

Mimo to wszystko każda z form ludzkich ma swój kres.
To już taka nasza estetyka śmierci.
Swoją drogą, dlaczego kojarzymy śmierć z czymś smutny, depresyjnym?
Może to właśnie jest wyzwolenie z gombrowiczowskich form, w które popadamy z jednej w drugą i być może nie muszą one mieć życia po śmierci, zwane trzema chrześcijańskimi strefami:
Piekło, czyściec i niebo... Tak, zgadza się. Od piekła, które mieści całe nasze zło, a na niebie dla obłudników sądzących, że jakaś wyimaginowana postać jest w stanie wybaczyć im cały chłam, który w życiu narobili... kończąc.

Mimo wszystkich tych rzeczy dzięki, którym stajemy się rasą idealną, nie potrafimy jednak jednego:

Być idealnymi.
Jest to najpiękniejsze co mamy, ale zarazem nas to ośmiesza.
Jedna wielka sprzeczność: Tym właśnie jest człowiek.

Dlaczego? Odpowiedź jest prosta: 

Banda inteligentnych, powabnych, błyskotliwych, wykształconych, osiągających sukcesy... Błaznów na królewskim dworze.
Tym właśnie jesteśmy, czyż nie?

N.CH